Το Facebook μας καλωσορίζει στην post-data εποχή & γιατί το GDPR είναι μια επικίνδυνη ανοησία

Sticky
PostData-Cover

Η απόπειρα να αποδομηθεί η πολυδιαφημιζόμενη χρησιμότητα του συγκεκριμένου κανονισμού δύσκολα βρίσκει αποδέκτες, εκτός ίσως από τους επιχειρηματίες και προγραμματιστές (πρωτίστως μικρού βεληνεκούς), των οποίων όμως ο λόγος περιορίζεται μόνο στο επίπεδο δαπανών και ταλαιπωρίας. Ο μεγάλης δημοσιότητας χαρακτήρας μιας ενιαίας, πανευρωπαϊκής και (κάπως) σύγχρονης νομοθέτησης των προσωπικών δεδομένων είναι κάτι το θετικό, εν προκειμένω ωστόσο πρόκειται για το απαραίτητο προλογικό περιτύλιγμα το οποίο απλώς εξυπηρετεί τις επικοινωνιακές, πολιτικές και δημοσιογραφικές ανάγκες του εγχειρήματος. Πιθανόν σε κανένα πρόσωπο που συνθέτει το νομοθετικό σώμα δεν πρέπει να αποδοθούν «κακές προθέσεις» ή πόσο μάλλον κατηγορίες συνωμοσίας. Συγχρόνως όμως ελάχιστοι υποστηρικτές του συγκεκριμένου κανονισμού φαίνεται να αντιλαμβάνονται την ευελιξία της τεχνολογίας και το status quo του ψηφιακού κόσμου.

Αν και ο σκοπός της αρθρογραφίας μου εκφεύγει μιας απλής αντιπαράθεσης θετικών και αρνητικών, για λόγους συνεκτικότητας ανάδειξης ενός διαφορετικού πλαισίου στοχασμού για τα δεδομένα κρίνω απαραίτητη την αποδοχή μερικών πλεονεκτημάτων. […]

Η υφή της Διεθνούς Φορολογίας

Sticky
ΕΝΘΑ ΤΕΥΧΟΣ 8

Παρατηρώντας το Διεθνές Φορολογικό Δίκαιο, διαπιστώνουμε έναν υπερβάλλοντα ζήλο μόνο στον τομέα της αποφυγής της διπλής φορολόγησης του ίδιου υποκειμένου, παρόλο που η επιχειρηματική πραγματικότητα μανιωδώς σφυρηλατεί μια άλλη σειρά από ζητήματα που χρίζουν άμεσης διευθέτησης, όπως η φοροδιαφυγή ή η ακαταλληλότητα απαρχαιωμένων εθνικών νόμων. Ο συγγραφέας επιδιώκει να αναδείξει ότι, αν και οι κύριοι διεθνείς φορολογικοί κανονισμοί τυπικά επικεντρώνονται στην αποφυγή της διπλής φορολογίας, ωστόσο, σε ένα δεύτερο επίπεδο, οι κανόνες αυτοί πραγματεύονται ιδιαίτερα πολύπλοκα οικονομικά φαινόμενα και, με τη δέουσα πολιτική βούληση, το τωρινό πλαίσιο είναι ικανό να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των καιρών μας. […]

Μερικές σκέψεις για την παραπαιδεία

To παρόν κείμενο αποτελεί ένα draft που είχα συντάξει το Νοέμβριο του 2014. Η αφορμή και ιδέα για το άρθρου είχε προκύψει ως συνέπεια του άρθρου μου «Τι θα γίνει τελικά ρε καθηγητές;», όπου για διάφορους λόγους ουδέποτε δεν ολοκλήρωσα το draft. Ενθυμήθηκα την ύπαρξή του μετά την ανάσταση στην κοινότητα του pde.gr (link) του αρχικού άρθρου μου. Αν και μπήκα στον πειρασμό να τον ανασυντάξω ή να βελτιώσω κάποιες διατυπώσεις, ωστόσο έκρινα ότι η όποια αξία μπορεί να έχει η δημοσίευση είναι η ακριβής αναπαράσταση του χρόνου και των συνθηκών όπου αυτό αρχικώς συντάχθηκε -εξάλλου πια η δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι πια απλά μια ανάμνησή μου. Για αυτούς τους λόγους είναι πιθανόν μερικά σημεία να τα διατύπωνα διαφορετικά στο σήμερα, ή να μην είναι πια επίκαιρα. 

Μερικά χρόνια πριν, όταν συνειδητοποίησα ότι το θέμα της «κρίσης» δεν θα είναι απλά το αγαπημένο ρεπορτάζ κάθε είδους ΜΜΕ, φοβήθηκα κυρίως ένα ενδεχόμενο: την πνευματική χρεοκοπία. Και πράγματι, προσωπικά αυτό που αντικρίζω γύρω μου καθημερινά δεν μου αρέσει. Θεωρώ την πολιτική φθηνή, βρίσκω τους ανθρώπους να έχουν διαχωριστεί για ηλίθιες διαφορές και διαφορές που ουδεμία σχέση έχουν με τη ρίζα του προβλήματος ή έστω με την πολιτική επιστήμη.

Θα μπορούσε η παιδεία να μην επηρεαστεί; Ή πιο σωστά: Η παιδεία επηρεάστηκε; Δεν θέλω να απαντήσω, δεν έχει νόημα αν πριν από 5χρόνια είχαμε ή όχι «καλύτερα» σχολεία. Ξέρω όμως με σιγουριά ότι η δευτεροβάθμια εκπαίδευση είχε και έχει σοβαρά διοικητικά προβλήματα. Το Ελληνικό σχολείο έχει προβλήματα στο ίδιο του το DNA.

[…]

Η νομική ύλη πράξεων χρηματοδότησης Διεθνούς Τρομοκρατίας

Η Τραπεζική δεν είναι πάντοτε θελκτική στους χρήστες της, άλλοτε ως προς το ύψος των προμηθειών και άλλοτε η υπερρύθμισή της αποκλείει ή/και αποτρέπει σημαντική μερίδα των εν δυνάμει πελατών. Ταυτόχρονα η πολυπλοκότητα των διεθνών σχέσεων για την κοινή γνώμη αναγάγεται στο τετριμμένο επίπεδο των ιμπεριαλιστικών τάσεων, ενώ η αποφασιστικότητα των εθνικών αρμοδίων αρχών κωλύεται από την ανυπαρξία ουσιαστικής περιφρούρησης της διεθνούς ασφαλείας και ειρήνης. Είναι μάλλον αναμενόμενο δράσεις τρομοκρατίας σπανίως να αποτρέπονται αλλά και οι Πολιτείες να μοιάζουν ανήμπορες και αναρμόδιες να καταστείλουν τη χρηματοδότηση των τρομοκρατών. […]

Δωδεκάδελτος: Ελεύθερη απόδοση των Δέλτων Ι, ΙΙ & ΙΙ

TarpeianRock

Η παρούσα εργασία αποτελεί μια ελεύθερη απόδοση της Δωδεκαδέλτου από την Αγγλική στην Ελληνική γλώσσα. Ο σκοπός της απόδοσης είναι η διευκόλυνση νέων μελετητών του Ρωμαϊκού Δικαίου και δεν πρέπει επ’ ουδενί λόγω να θεωρηθεί φιλολογικό έργο και ούτε αποβλέπει στην πιστότητα της μεταγραφής. Για αυτό το λόγο μεταξύ των άρθρων παρεμβάλλονται διάφορα επεξηγηματικά σχόλια κατανόησης και διεύρυνσης των νοημάτων των καθαυτών διατάξεων της Δωδεκαδέλτου. […]

Η ίδρυση του ICANN: Ιστορική και πολιτική προσέγγιση

ICANN_Cover

To Internet έγινε «υπεύθυνο» και για μια καινοτόμα πολιτική διεργασία. Η εθνική του προέλευση του ως ένας παράγοντας και οι αρχικοί του θεματοφύλακες (οι οποίοι μάλιστα ήταν απαγκιστρωμένοι από την πεπατημένη των διεθνών σχέσεων, διπλωματίας και διεθνούς δικαίου) ως έτερος παράγοντας, κατέστησαν αναγκαία την ίδρυση του ICANN.

Ο Διεθνής Οργανισμός το μόνο κοινό που έχει με διεθνούς οργανισμούς, όπως ο ITU (Διεθνής Ένωσης Τηλεπικοινωνιών) ή ο UPU (Παγκόσμια Ταχυδρομικών Ένωσης), έγκειται στην αναγκαία υφή αναφορικά με την καθ’ ύλη αρμοδιότητα.

Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι τα πρόσωπα που απαρτίζουν το ICANN έχουν ως κύρια τους έγνοια το αλγοριθμικό efficiency των πληροφοριακών συστημάτων που καθιστούν εφικτή την λειτουργία του διαδικτύου όπως την γνωρίζουμε. Προς απόδειξη ενός τέτοιου ισχυρισμού, ότι τα διαχρονικά σημεία ασυνεννοησίας της διεθνής κοινότητας ουδέποτε δεν αποτέλεσαν θεματικές της ατζέντας των συνόδων του ICANN. […]

Μονογραφία για τις τροποποιήσεις στο πτωχευτικό σύστημα της Κύπρου, της 13ης Ιουλίου του 2018

Με την Οικονομική Κρίση του 2013, δεν δοκιμάστηκαν μόνο οι πολίτες και η επιχειρηματική δραστηριότητα της Κύπρου αλλά και το νομοθετικό της πλαίσιο. Η παρούσα εργασία καταπιάνεται με το πτωχευτικό και προπτωχευτικό σύστημα αλλά και των διαφόρων διαδικασιών έναντι των προβλεπομένων καθεστώτων αφερεγγυότητας. Εξετάζονται αναλυτικά οι κύριες τροποποιήσεις, σε μια ωστόσο θεωρητική προσέγγιση.

Γνώμη μου είναι ότι οι εκκαθαρίσεις δεν είναι μόνο ένα τεχνικό εργαλείο. Τα αποτελέσματα μιας εκκαθάρισης δεν επηρεάζουν μόνο τους πολίτες που τύγχαναν να έχουν ανοιχτές συναλλαγές με το πτωχευμένο πρόσωπο. Κατά την αξιολόγηση μιας οικονομίας, συχνά έχουν μια μοναδική επιρροή μεγέθη όπως το μέσο recovery rate (ποσοστό ανάκτησης) ή ο βαθμός παρέμβασης του Διαχειριστή της εκκαθάρισης.

Οι τιτλοποιήσεις, αν και πρωτίστως ένα χρηματοικονομικό εργαλείο, αποτελούν και εξειδικευμένο εργαλείο αποφυγής της αφερεγγυότητας των τραπεζών, συχνά αποτελεί και μέρος της ίδιας πολιτικής ατζέντας με τις πτωχευτικές διαδικασίες και την κατάσταση αφερεγγυότητας, αλλά και ο τρόπος της νομοθέτησης των τιτλοποιήσεων επικεντρώνεται πρωτίστως στις πιθανότητες στρέβλωσης της αγοράς, στη διαφάνεια των συναλλαγών και εν γένει σε δεοντολογικά ζητήματα. Παράλληλα ότι οι επιχειρήσεις και τα νομικά πρόσωπα συνθέτουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά εργασίας είναι κάτι το αδιαμφισβήτητο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ωστόσο, προχωράει το συλλογισμό, συμπερασματολογεί τη σπανιότητα των επιχειρηματικών δεξιοτήτων και επιδιώκει ένα μοντέρνο καθεστώς στη βάση της «δεύτερης ευκαιρίας». Κοινός παρονομαστής, το ότι οι δυσκολίες που αναδείχτηκαν στη πρώτη περίπτωση, και αναδεικνύονται και στη δεύτερη, υπό εξέλιξη, περίπτωση, έχουν ελάχιστο οικονομοτεχνικό ενδιαφέρον. […]

Κτηματολόγιο και διαδικασίες quasi-Judicials

Είναι ζήτημα διαλακτικής για το αν το εκάστοτε κτηματολογικό αρχείο έχει πρωτίστως οικονομική ή εμπράγματη φύση. Η έννοια του κτηματολογίου χαρακτηρίζεται ως ένα εμβόλιμα του Ηπειρωτικού Δικαίου στα κοινοδικαιικά κράτη, περίπου τρεις δεκαετίες πριν, αν και εν γένει παρουσίαζε έντονη ανομοιογένεια, καθώς κάθε κυβέρνηση προτού υιοθετούσε τον θεσμό, για ιστορικούς λόγους και λόγω τοπικών ιδιαιτεροτήτων, προσάρμοζε θεμελιακά στοιχεία του θεσμού στις δικές της ανάγκες και σκοπιμότητες. Παρόλα αυτά ακαδημαϊκοί πάντοτε επικαλούνται την ταξινόμηση του G. H. Larsson,  ήτο τον διαχωρισμό των κτηματολογίων σε i) οικονομικά, ii) νομικά και iii) μεικτού ενδιαφέροντος. Τα πρώτα αποσκοπούν στην αύξηση της φοροεισπρακτικής δυνατότητας των κρατών, τα δεύτερα στην παρακολούθηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος εκάστοτε τεμαχίου γης και με την τρίτη κατηγορία αναφερόμαστε στα νομικού κύρους μητρώα, τα οποία συγχωνεύονται με άλλα μητρώα ή άλλες πληροφορίες. Είναι επίσης παραδεκτό το γεγονός ότι οι σύγχρονες προσεγγίσεις για τον θεσμό του κτηματολογίου, βασίζονται στα κτηματολόγια μεικτού χαρακτήρα.

Η επαυξημένη νομική αξία φαίνεται να αναγνωρίστηκε εγκαίρως, αν και δείγματα επίσημων μητρώων τοποθετούνται ακόμη και στο 3000 π.Χ. στην Αρχαία Αίγυπτο, ωστόσο κυρίως η τότε ελλείπει γνώση της επιστήμης της τοπογραφίας, καθιστά αδύνατη την σύγκριση αυτών, με αυτά της πρόσφατης εποχής.

Ενδεικτικά, ο Ναπολέοντας ο Βοναπάρτης είχε προβεί σε δυο σημαντικές δηλώσεις. Καταρχήν ότι «ένα καλό κτηματολόγιο θα είναι το καλύτερο συμπλήρωμα στο Αστικό Δίκαιό μου, ώστε να επιτευχθεί μια συστημική τάξη στην αγορά της ακίνητης ιδιοκτησίας. Τα σχέδια θα πρέπει διαμορφωθούν με τέτοιο τρόπο, ώστε ανά πάσα στιγμή να είναι εφικτό να καταγράφονται και να ανακτώνται τα σύνορα μιας ακίνητης ιδιοκτησίας και να αποτρέψουμε συγχίσεις, αλλιώς θα καταφθάνουν αγωγές», και κατά δεύτερον ότι «το κτηματολόγιο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η πραγματική αρχή της Αυτοκρατορίας, σε όρους διασφάλισης της κατοχής της γης». […]

Πρόληψη και καταπολέμηση περιστατικών ρύπανσης από πλοία

…ακόμη και όσοι φορούν παρωπίδες ή «παροπλίζονται» με κυνικό και συμφεροντολογικό ωχαδερφισμό, η αδιαφορία ή η αποστασιοποίηση τους καταρρέει μπροστά στη διαπίστωση ότι στη θαλάσσια ρύπανση ελλοχεύεται ένας διπλός σίγουρος κίνδυνος ταχύτατης εξάπλωσης και διάχυσης της ζημίας, δραματοποιώντας λογαριθμικά τις αποκρουστικές συνέπειες. Τα εν λόγω λύματα είναι ποικιλόμορφα, συχνά υγρής και ρευστής μορφής και γρήγορα μπορούν να αναμειχθούν με τα ύδατα. Οι ωκεανοί, οι θάλασσες, και τα ύδατα εν γένει, δεν είναι αποκομμένα από το υπόλοιπο περιβάλλον, ούτε περιορίζονται από τα πολιτειακά σύνορα. Βρίσκονται σε τρομακτική αλληλεξάρτηση με την ατμόσφαιρα, τις παραλίες και η βλάβη να είναι ικανή εισχωρήσει στην βλαστική υγεία του εδάφους ή στους θαλάσσιους οργανισμούς, εγκαθιδρύοντας μια αποτελεσματικότατη αυτοκρατορία παθήσεων και ασθενειών στη διατροφική αλυσίδα του ανθρωπίνου γένους. […]